حضرت آيت الله العظمي صانعي مدظله العالي

آيا صبر و مقاومت زينب كبري را مي‌توان به فراموشي سپرد؛ اينها تمام هويت و پيشينه ما هستند و ما با اين همه زندگي مي‌كنيم، عشق مي‌ورزيم و تربتشان را طوطياي چشم مي‌سازيم. در اين لحظه‌ها دوست داريم بر آن همه غربت و مظلوميت اهل بيت (عليهم السلام) و ظلم و ستم و تماميت‌خواهي بني‌اميه و بني‌عباس و همه ستمگران تاريخ فرياد بر آوري، اما نمي‌تواني، بغضت مي‌تركد و به ناچار آرام و آهسته سرشك اشك از گونه‌هايت جاري مي‌گردد و زمزمه كنان به نياش مي‌پردازي و به سراغ زيارت جامعه كبيره و امين الله مي‌روي تا روح تو را پالايش كنند. و اينها همه نشانه مبارزه تو با مظاهر كفر و ستم است. آيا مي‌توان اين همه را به فراموشي سپرد؟

چکيده انديشه ها