(وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضَهُمْ أَولِياءُ بَعْض يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ)

«مردان و زنان مؤمن برخى سرپرست و پشتيبان و دوست يكديگرند امر به معروف و نهى از منكر مى كنند».

كلمه «ولىّ» در لغت به معنى پشتيبانى و سرپرستى همراه با دوستى و رفاقت آمده است[1] يعنى مؤمنان دوست يكديگرند و به همين دليل براى هم خيرخواهى مى كنند و امر به معروف و نهى از منكر مى نمايند، و روشن است كه سرپرستى همراه با رفاقت و محبّت با ضرب و ايلام سازگار نيست.

بلكه با مهربانى و رفاقت و اعلام عملى اين امر به شخص مقابل سازگار است آن هم به شيوه اى كه ديگرى باور كند كه آمر، خير خواه اوست.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. المنجد، مادة «ولى»، ص 918.